μη λιθοβολείς την ύπαρξή μου
πληγώνεται το σώμα σου
αφού ακόμα σε φορώ
κατάσαρκα

Ευχητήρια κάρτα

Χρόνια πολλά μπαμπά!
Μου λείπεις..

Κοκτώ..ανθρώπινος..

" The human voice", 1930, Jean Cocteau

                                         
Το έργο "Ανθρώπινη φωνή" του 1930, είναι ένα ημιτελές αλλά παρ 'όλα αυτά, σπουδαίο θεατρικό έργο. Ένα έργο ανθρώπινο, ψαχαναλυτικό. Ο  Κοκτώ, αυτός ο μεγάλος γάλλος συγγραφέας σοκαριστικός για την εποχή του, παρουσιάσε το πορτρέτο μιας μεγαλοαστής γυναίκας που υποφέρει και καταρακώνεται λόγω του εραστή της που την έχει εγκαταλείψει. Η κοινωνική ελίτ ξεγυμνώνεται στη μορφή της εγκαταλελειμμένης ηρωίδας.
 Η αποξένωση και μοναξιά παίρνουν σάρκα κι οστά.





 
                                                             
                                                          

Η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας γίνεται στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Για πρώτη φορά έγινε το 1936 για την Ολυμπιάδα του Βερολίνου με τη βοήθεια κοίλου κατόπτρου, το οποίο ανήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είχε κατασκευαστεί στη Γερμανία. Επιστημονικός υπεύθυνος αυτής της πρώτης αφής ήταν ο καθηγητής φυσικής Σαλτερής Περιστεράκης
Σύμφωνα με το τελετουργικό που έχει καθιερωθεί την αφή κάνει η πρωθιέρεια στο χώρο του ναού της Ήρας (Ηραίου), που βρίσκεται απέναντι από το ναό του Δία, στο αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Εκεί η πρωθιέρεια ζητά τη βοήθεια του θεού του ήλιου Απόλλωνα ώστε να ανάψει η δάδα απαγγέλοντας την ακόλουθη επίκληση:

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Ιερά σιωπή!

Να ηχήσει όλος ο αιθέρας, η γη, η θάλασσα και οι πνοές των ανέμων.

Όρη και Τέμπη σιγήστε.
Ήχοι και φωνές πουλιών παύσατε.

Γιατί μέλλει να μας συντροφεύσει ο Φοίβος, ο Φωσφόρος Βασιλεύς.

Απόλλωνα, θεέ του ήλιου και της ιδέας του φωτός,

 στείλε τις ακτίνες σου και άναψε την ιερή δάδα

 για τη φιλοξενη πόλη της ...(όνομα της διοργανώτριας πόλης).

Και συ, ω Δία, χάρισε ειρήνη σ' όλους τους λαούς της Γης

και στεφάνωσε τους νικητές του Ιερού Αγώνα.



Μετά την αφή η πρωθιέρεια παραδίδει ανάβει με τη φλόγα τη δάδα του πρώτου λαμπαδηδρόμου, ενώ παράλληλα φυλάει άσβηστη τη φλόγα σε όλη τη διάρκεια της ολυμπιακής τετραετίας σε ειδικό χώρο. Ακολουθεί λαμπαδηδρομία σε πολλές πόλεις της Ελλάδας πριν τελικά παραδοθεί στους εκπροσώπους της διοργανώτριας χώρας.
Η λαμπαδηδρομία συνεχίζεται και η φλόγα φτάνει στο στάδιο τη βραδιά της τελετής έναρξης των αγώνων.
.......................................................
(για τη δάδα του2004,
 ό,τι πολυτιμότερο κατέχω,
για τη συγκίνηση που δε θα ξεχάσω)
                                         Μπλάνς


                                                         

440.894 Έλληνες ψήφισαν..

Πύργοι Κοζάνης, 23 Απριλίου 1944

Δομένικο Ολύμπου, 16 Φεβρουαρίου 1943

Κομμένο Άρτας, 16 Αυγούστου1943

Απαγχονισμός στο Χαϊδάρι

Κοντομαρι Χανίων

Δαμάστα, 8 Αυγούστου 1944

Καλάβρυτα θρηνος μετα τη σφαγή, 13 Δεκεμβρίου 1943

Κάνδανος Χανίων, 3 Ιουνίου 1941

Δίστομο, 10 Ιουνίου 1944

 Παναγιώτης και Μαρία Σφουντούρη τα πεντάρφανα

Φωτογραφικό Αρχείο, Μουσείο Μπενάκη

Φλώρινα, 9 Αυγούστου 1943

 Αμιρά Ηρακλείου, 14 Σεπτεμβρίου 1943

Προσωπικό

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ  ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ (Προβολή Βίντεο)

3 Μαΐου 2011

ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (Μέρος 1)

Δείτε το VIDEO

http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=94779&autostart=0

Η «ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ» παρουσιάζει ένα τιμητικό αφιέρωμα, σε δύο μέρη, στον κωμικό ηθοποιό ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟ. Στο πρώτο μέρος, παρακολουθούμε τα δύσκολα παιδικά χρόνια του γνωστού ηθοποιού στις φτωχογειτονιές του Νέου Φαλήρου. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη παραμονή του για δύο χρόνια, 1948 – 1950, στη Μακρόνησο, εξαιτίας της αριστερής δράσης του πατέρα του. Η παραμονή του αυτή, υπήρξε σταθμός στη ζωή του, αφού εκεί είχε την πρώτη του επαφή με καλλιτέχνες, όπως ο ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ και ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ, γνωριμία που τον οδηγεί στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο το 1951, στην ταινία «ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΗ». Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα κινηματογραφικά πλατό. Είναι η περίοδος εκείνη, που αμφισβητείται από πολλούς ηθοποιούς, που τον αποκαλούν «σαρδάμη». Μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του Θ.ΒΕΓΓΟΥ αποτέλεσε η δημιουργία της δικής του εταιρίας παραγωγής, «ΘΒ Ταινίες Γέλιου». Σκηνοθέτες και ηθοποιοί που συνεργάστηκαν μαζί του και τον γνώρισαν από κοντά φωτίζουν άγνωστες πτυχές της προσωπικής και επαγγελματικής του διαδρομής. Μεταξύ άλλων για την προσωπικότητα και το ταλέντο του γνωστού ηθοποιού μιλούν οι: ΤΑΣΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ, ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΑΝΝΑ ΦΟΝΣΟΥ, ΒΑΣΙΑ ΤΡΙΦΥΛΛΗ, ΕΦΗ ΡΟΔΙΤΗ, ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου προβάλλονται στιγμιότυπα από ελληνικές ταινίες στις οποίες εμφανίζεται ο Θ. ΒΕΓΓΟΣ, αποσπάσματα από συνεντεύξεις του και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (Μέρος 2)

Δείτε το VIDEO

http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=94780&autostart=0

Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της εκπομπής – αφιέρωμα στον κωμικό ηθοποιό ΘΑΝΑΣΗ ΒΕΓΓΟ. Σ’ αυτό το επεισόδιο ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο πώς ο γνωστός ηθοποιός έφτασε στην χρεωκοπία. Το αφιέρωμα λοιπόν, ξεκινάει από το 1964, που ο Θ. ΒΕΓΓΟΣ φτιάχνει τη δική του εταιρία παραγωγής «ΘΒ Ταινίες γέλιου». Σκηνοθέτες και ηθοποιοί που είχαν συνεργαστεί μαζί του, μεταξύ άλλων οι: ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ, ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΑΝΝΑ ΦΟΝΣΟΥ, ΒΑΣΙΑ ΤΡΙΦΥΛΛΗ, ΕΦΗ ΡΟΔΙΤΗ, ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, εξηγούν γιατί απέτυχε το τολμηρό του εγχείρημα. Παρά την πτώχευση συνεχίζει να γυρίζει ταινίες. Σημαντικός σταθμός στη ζωή του, εκείνη την περίοδο, ήταν το 1971, όπου η ταινία «ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΘΑΝΑΣΗ;» αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού ενώ ο ίδιος κερδίζει το πρώτο βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και γνωρίζει την αποθέωση του κοινού, όπως παρακολουθούμε και στο σχετικό αρχειακό υλικό. Το αφιέρωμα συνεχίζεται με τη στροφή του στην τηλεόραση τη δεκαετία του ’80 και τη θέση του γνωστού ηθοποιού τη δεκαετία του ’90, στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο. Είναι η ίδια περίοδος που για πρώτη φορά ο Θ. ΒΕΓΓΟΣ εμφανίζεται στην Επίδαυρο και ερμηνεύει ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου προβάλλονται στιγμιότυπα από ελληνικές ταινίες στις οποίες εμφανίζεται ο Θ. ΒΕΓΓΟΣ, αποσπάσματα από συνεντεύξεις του και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

..................................................................................................................................................

(Υ.Γ.   το αφιέρωμα αυτό, βρίσκεται εδώ γιατί  θέλω να το κρατήσω για πολύ προσωπικούς λόγους.) 

 

Μπλάνς

"Είμαι ένας Γλάρος"

Πράξη Τέταρτη

Η Νίνα έχει βάλει το καπέλο και την κάπα της. Μιλάει στον Τρέπλεφ.

ΝΙΝΑ

Γιατί λες πως φιλείς το χώμα που πατώ;

Εγώ θέλω σκότωμα. (Γέρνει πάνω στο τραπέζι ).

Είμαι τόσο κουρασμένη! Αν μπορούσα να ξεκουραστώ…

Αν μπορούσα να ησυχάσω !…(Σηκώνει το κεφάλι της).

Είμαι γλάρος…

Όχι, άλλο ήθελα να πω…

Είμαι ηθοποιός......

Ω, μάλιστα! (Ακούει τη ΜΑΝΤΑΜ ΑΡΚΑΝΤΙΝ και τον ΤΡΙΓΚΟΡΙΝ που γελούν.

Αφουγκράζεται μια στιγμή, ύστερα τρέχει στην πόρτα αριστερά και κρυφακούει από την κλειδαρότρυπα).

Είναι κι αυτός εδώ !.....

(Γυρνώντας πίσω στον ΤΡΕΠΛΕΦ). Καλά… Ας είναι… Δεν πειράζει.

Δεν επίστευε στο θέατρο, πάντα γελούσε με τα όνειρά μου,

ώσπου σιγά – σιγά έπαψα κι εγώ να πιστεύω,

έχασα το θάρρος μου…

Έπειτα οι αμφιβολίες για την αγάπη του,

η ζήλια, ο φόβος κι η αγωνία για το παιδί μου…

Έγινα ποταπή, ασήμαντη, έπαιζα κουτά..

Δεν ήξερα τι να κάνω τα χέρια μου,

δεν ήξερα να σταθώ στη σκηνή,

δεν μπορούσα να κανονίσω τη φωνή μου.

Εσύ δεν μπορείς να φανταστείς τι νιώθει εκείνος

που ξέρει πως παίζει ελεεινά.

Είμαι ένας γλάρος.

Όχι, δεν είν’ αυτό…

Θυμάσαι που σκότωσες κάποτε ένα γλάρο;

Ένας άνθρωπος πέρασε κατά τύχη, τον είδε,

και μη έχοντας τίποτα άλλο να κάνει τον κατάστρεψε....

Ένα θέμα για μικρό διήγημα…

Όχι, δεν είν’αυτό....  μ’ όλο που…

Τι έλεγα;..

Α, για τη σκηνή. Ναι, τώρα πια δεν είμ’ έτσι.

Τώρα είμαι μια πραγματική ηθοποιός,

παίζω με πάθος, μ’ ενθουσιασμό, μεθώ πάνω στη σκηνή,

νιώθω πως είμαι ωραία… Και τώρα, αφότου βρίσκομαι δω,

περπατώ τριγύρω και σκέφτομαι,

σκέφτομαι, και νιώθω πως η ψυχή μου γίνεται κάθε

μέρα πιο δυνατή!

Τώρα το ξέρω, το καταλαβαίνω, Κώστια, πως στη δουλειά

μας – στο παίξιμο ή στο γράψιμο –

κείνο που αξίζει δεν είναι η φήμη,

δεν είναι η δόξα,

μήτε εκείνα που ονειρευόμαστε,

αλλά το να μάθεις πώς να κάνεις υπομονή.....

Να μάθεις να σηκώνεις το σταυρό σου και να ’χεις πίστη.

Εγώ τώρα πιστεύω,

κι αυτό με κάνει να πονώ λιγότερο.
Κι όταν σκέφτομαι την τέχνη μου,
την αποστολή μου, δε φοβάμαι τη ζωή.

Απόσπασμα από το θεατρικό έργο : Ο ΓΛΑΡΟΣ    του  ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ                     

Μετάφραση:   ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ